به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در یزد، استاد سید فضل الله طباطبایی ندوشن(امید)که حدود ۲۵ سال در شهر مقدس قم و در جوار بارگاه کریمه اهل بیت علیهم السلام ساکن بوده است، این شعر را به یاد آن ایام سروده است.
(حسرت)
لحظه هایی سبز ما را بود
لحظه هایی از «خدا»سرشار
در سکوتش جان ما می شد
از صدای«ربنا» سرشار
در جوار« مضجع خورشید»
روزگاری خوشه چین بودیم
کوله بار قلب ما می شد
با نگاهش از دعا سرشار
یاکریم آبی «تکبیر»
وقتی از« گلدسته» بر می خاست
صحن «ایوان و حرم» می گشت
از بهاری آشنا سرشار
بارش «عطر بهشتی» بود
سایه سار فکر ما، وقتی
از شمیم سیب می دیدیم
روح «ایوان طلا» سرشار
آبی اردیبهشتی بود
آسمان در چشم ما هر روز
تا سبوی قلب ما می شد
از می «اُخت الرضا (ع)» سرشار
هر پگاه از «گنبد خورشید»
صد سبد آیینه می چیدیم
تا ندای« ۰۰۰ اِشفعی ۰۰۰ »می ساخت
قلب ما را از صفا سرشار
گنبد فیروزه ای رنگش
چون «حدیث شهر نیشابور*»
چشم ما را آسمانی بود
از کلام «کبریا » سرشار
آن خود گم کرده را گاهی
در حریمش باز می جستیم
هر سحرگاهی که می گشتیم
از«خُمستانِ وَلا» سرشار
اینک اما حال شاعر نیست
گرچه از این سان؛ که می گوید:
دستهایش از تهی لبریز؛
کوله بارش از بلا سرشار
حسرت آن لحظه ها، اما
می برد او را به وقتی که :
لحظه هایش پر« امید» و عشق
روزهایش از« خدا» سرشار
*--- منظور از حدیث شهر نیشابور حدیث معروف «سلسلة الذهب » می باشد؛ «حضرت امام رضا علیه السلام» آن حدیث را در شهر نیشابور بیان فرمودند.
انتهای پیام/
